Wie eenmaal valt voor het IJslandse paard, raakt onherroepelijk verslaafd: aan de uitstraling, het karakter en niet in de laatste plaats de extra gangen. Zo ook Gerda Casimir (71), die in 1958 één van de eerste ijslanderrijders in Nederland was.
Zes stuks staan er momenteel bij haar thuis in Bennekom. Vier van hen zijn van Gerda zelf. Dagelijks is ze, met veel plezier, bezig met de paarden. “Het is de combinatie ‘geen kouwe drukte en toch voorwaarts’ die ze hebben. Tijdens het opzadelen kunnen ze erbij staan op een manier dat je er nog geen kwartje voor geeft. Maar dan stap je op en spuiten ze weg.” Vooral de tölt, een soort versnelde stap waarbij het paard altijd één been aan de grond heeft, maakt de IJslander voor Gerda bijzonder. “Zonder tölt is een IJslander voor mij geen IJslander. Je voelt die benen onder je door rollen. Het zit zó lekker!”
Artikel in Libelle
Hoewel er binnen het gezin Casimir niemand paardreed, zat de liefde voor paarden er bij Gerda al vroeg in. Toen ze een jaar of vijf was, had ze het al over een eigen pony. Pas toen de familie vanuit Eindhoven naar het buitengebied van Heeze verhuisde, werd Gerda’s droom werkelijkheid. “Maar niet voordat ik acht was. Dan was ik er meer aan toe, vonden mijn ouders.” Een artikel in de Libelle in 1958 over twee dames in Voorthuizen die IJslandse paarden importeerden, zou Gerda’s leven voorgoed veranderen.
Mooie ogen
Gerda vertelt: “In een groot weiland stonden zo’n vijftig IJslandse paarden. Ze behoorden tot één van de eerste grotere transporten van paarden uit IJsland. Wij kozen Slanga, een merrie van vier. Omdat ze van die mooie ogen had. Over gangenpaarden wisten we op dat moment niets.” De wat magere Slanga verhuisde naar Heeze. Gedurende de winter bracht Gerda haar trouw elke ochtend extra voer. “Op een ochtend in april zag ik iets bij Slanga liggen. Eerst dacht ik dat het een hond was, maar tot mijn verbazing had Slanga een veulen gekregen.” Het veulen kreeg de naam Faxi. Binnen een jaar schafte de familie Casimir nóg een IJslandse merrie aan, Gaefa. Gerda raakte steeds meer verslingerd aan het IJslandse paard.
Meer info over het IJslandse paard lees je in Boerenvee nummer 4. En natuurlijk ook hoe het verder ging met Gerda en haar IJslanders. Het hele verhaal lezen? Neem dan nu een (proef)abonnement en vermeld in het opmerkingenvak dat je Boerenvee nummer 4 als eerste wil ontvangen.
Tekst: Judith van der Steeg
Foto: Patty van der Kaay
